Zauber.Haft.
...
ich weiß noch, wie ich nur dovun gedräump hann,
wovunn ich nit woss, wie ich et sööke sollt,
vüür lauter Söökerei et Finge jlatt versäump hann
un övverhaup, wat ich wo finge wollt.
Ne Kopp voll nix, nur die paar instinktive Tricks.
Et duhrt lang, besste dich durchblicks

Mhm. Wo er recht hat. Der Wolfgang. Aber solang wär's dann mal wieder an der Zeit. Finde ich. Überhaupt finden, wird allgemein unterschätzt. Finde ich. Vielleicht bin ich ja ein Findelkind. Das würde zumindest erklären, dass...aber nein, ich täte der Allereinzigsten absolut unrecht. Was uns eint, da liegt der Hund begraben, ist das Gefühl. Wie Kuckuckskinder. In einem großen Sumpf. Mag sein, dass ich, wenn es soweit ist, das Rad noch ein wenig weiter drehen kann. Aber wahrscheinlich wünscht sich das jede Elter. Und dann kommt doch alles ganz anders.


Zauberhaft.

Kommentieren




surety, Mittwoch, 7. Oktober 2009, 23:47
weckt Erinnerungen ... das Lied